Zozo reisverslag 2 :p

Alweer een maand voorbij, wat gaat de tijd snel! Inmiddels beginnen de projecten te lopen en krijgen wij steeds meer te zien van de cultuur van Zambia.

Lopend naar het centrum van Chipata om boodschappen te doen wordt al normaal en zelfs het lopen in een chitenge(omslagdoek) wordt al normaal. Dit is voor mij al zo normaal dat ik me afgelopen weekend zelfs naakt voelde in een korte broek en een hempje… Vrouwen horen hier namelijk kleding tot over de knieën te dragen. Zonder bh maakt allemaal niks uit, maar een korte broek is echt wel sletterig. Dit merk je minder wanneer je naar de toeristische plekken gaat.

Het eten is hier prima. We kunnen van alles krijgen in de Spar, Shoprite en op de markt. Zo eten we gewoon brood en maken we pasta’s en rijst e.d. op ons geweldige kooktoestelletje. Wat ik wel echt heel erg mis… is een bruin volkoren broodje met kaas, gewoon heel veel kaas…
Op mama’s verjaardag zijn we met de groep naar de pizzatent geweest om een lekkere pizza te eten, deze zijn hier ook zeker goed te doen! Pizza eten hebben we dan ook al vaker gedaan en dit ook een keer met aansluitend stappen, wat geweldig was. De eerste tent een soort afdaken naast elkaar met muren alleen er tussen. En in elke ruimte was dan wat anders; de bar, pooltafels, dansvloer etc . Lekker mosi en castle biertjes gedronken en geprobeerd te dansen als de mensen hier… Maar voornamelijk veel gelachen en gekletst.

We zijn de wijk waar wij gaan werken ook meer ingegaan. Dit is de wijk Navutika wat ‘we are suffering’ betekend. Op het eerste gezicht leek het heel wat. Er stonden stenen huizen en hierdoor dacht ik dat de armoede mee viel. Dit bleek heel anders toen wij de wijk in gingen en deze stenen huisjes van binnen zagen. De armoede is groot en hier schrok ik best even van. De mensen hebben stenen huisjes en dit lijkt heel wat, maar deze huisjes kunnen ze maken van de grond en hier is dus weinig tot geen geld voor nodig. De mensen doen dit allemaal met de hand en dus vandaar dat ook deze mensen in een stenen huis kunnen wonen. Het besef dat dit echte armoede is, kwam bij mij toen wij langs een patiënt gingen. Deze man had een beroerte gehad en kon moeilijk lopen. Nu gaf Manon(onze verpleegkundige student) aan dat hij zijn wonden moest wassen. Maar hoe moet dat als je geen water hebt. Wat bleek dus.. Ze konden water uit de pomp halen bij de kerk, maar hier moest wel voor betaald worden. Ze hoeven nog geen cent te betalen voor 20 liter. Namelijk 15 nigwe, dat is 0.15 kwacha en 1 euro is ongeveer 7 a 8 kwacha. En toch kon deze man dat niet betalen, althans niet voldoende om naast het drinken ook te wassen..

Zoals ik al zei, beginnen de projecten vorm te krijgen. Het tienermoeders project loopt nu en het plan van aanpak is klaar. We hebben nu drie meetings gehad en er zijn nu vijf meiden geweest. Het waren meetings met vooral veel kennismaken en dus een band opbouwen met deze meiden. We hebben gemerkt dat een band opbouwen essentieel is en ook veel tijd vergt. We hebben dus besloten om het rustig op te bouwen en de meiden de tijd geven om ons te leren kennen. De laatste bijeenkomst hebben we veel gelachen en hierdoor ook veel ontdekt. Je merkt dat ze in het begin erg verlegen zijn en dat ze naarmate ze je leren kennen, meer over zichzelf vertellen. Wij zijn dan ook open over onszelf tegenover de meiden en dat schijnt te werken! We zijn voor dit project en buiten het project om veel in Navutika geweest. Nu we er vaker komen, leren de mensen ons kennen. Dit merk je vooral wanneer je aan komt. We lopen dan vanaf de ‘grote’ weg, waar de busjes stoppen, naar de kerk waar we moeten zijn. Tijdens dit stukje lopen komen er vaak veel kinderen op ons af rennen en horen we overal azungu, wat blanken betekend. Super leuk dit enthousiasme!

Vorige week hebben we onze eerste afspraak gehad voor het tweede grote project. Namelijk het project binnen de prostitutie. Wij mogen ons gaan verdiepen in de ‘village chickens’. De naam klinkt heel raar vind ik zelf. Maar het staat voor kinderen tussen de 9 en 17 jaar die werken als een prostitué. Ook zijn veel van deze kinderen seksueel misbruikt door het systeem waarin zij leven. Schokkend verhaal vond ik het en tegelijkertijd ook erg mooi dat wij aan dit project mee mogen werken. Hoe en wat we precies gaan doen is nog niet helemaal duidelijk, hiervoor moeten we alles beter in kaart krijgen en veel overleggen. Wij hebben in ieder geval heel veel zin om hiermee aan de slag te gaan!

Afgelopen weekend op safari geweest in het South Luangwa National Park! Dit vond ik echt ongelooflijk vet! Echt gaaf om deze dieren allemaal in het wild te zien. Vrijdag met ons allen in de auto richting de lodge. We hadden en driver geregeld voor het hele weekend zodat hij ons door het park kon rijden. Deze man stapte in en nam een heerlijke drank geur mee... oeps dat was niet de bedoeling. Maar ja in Zambia staat er geen straf op en is het dus legaal om met drank op te rijden. Voordat we gingen wel even iemand van het bisdom gewaarschuwd en vervolgens toch met deze man te gaan. Hij reed verder prima gelukkig en we zijn veilig aangekomen! De logde was niet echt je van het.. kakkerlakken en gillende apen ’s nachts. Maar ja we waren er immers niet voor de lodge, maar voor het park. Dat was heel mooi! We hebben allerlei dieren gezien; olifanten, giraffen, nijlpaarden, buffels, antilopen en in de verte leeuwen. Het was voor mij echt een ervaring om nooit te vergeten! Lekker achter in de auto turen naar het mooie landschap en op zoek naar dieren. Dan opeens een olifant zien op een meter afstandstand, die lekker water staat te drinken. En een hyena die om de hoek uit een grot je aan zit te staren. Deze beesten lijken op tv altijd zo vies, maar ze zagen er echt uit als een zacht knuffel beestje. Vlak voordat we weg gingen, wilden we nog even langs het park rijden. En wat zagen we… drie giraffen vlak naast de weg. Wij uitstappen en we konden behoorlijk dichtbij komen, super gaaf!

Ik wilde dit verhaal na dit stuk uploaden, maarja we zijn in Zambia en daar kan het internet soms op zijn. En dan duurt het even voordat er nieuwe data is gekocht. Dus nog maar even een stukje aanvullen en dan uploaden!

Afgelopen vrijdag was het Onafhankelijkheidsdag voor Zambia en dit jaar extra speciaal omdat het het 50e jaar is. Dus tijd voor een feeestjuh! Allemaal in een Zambia shirt of rok en gaan. We hadden rokken laten maken met 50 jaar Zambia, one Zambia one nation. Super leuke reacties van mensen en een gezellige sfeer. We zijn naar het stadion van Chipata geweest waar een officieel gebeuren aan de gang was. Er waren enorm veel mensen en het was lekker warm, wat wel vaker gebeurd in Afrika. We liepen daar rond en veel mensen kwamen naar je toe voor een praatje of een foto. De meesten vonden onze kleding erg leuk deze dag. Het voelde een beetje als koningsdag in Nederland. Iedereen verkleed en veel drank. Dit als gevolg dat er ook aardig wat zatte mensen rondliepen, wat iets minder was. ’s Avonds stappen en dat was weer super gezellig! Dit keer ging ook de hele groep mee, dus dat was extra leuk. Lekkere drankjes en dansen, ik hou er van!

Gisteren spontaan een meidendagje gehad. We zijn met de meiden naar een hotel gegaan om lekker te gaan zwemmen. We lagen daar lekker te zonnen en toen begonnen er twee Chinezen tegen ons aan te lullen. Dit werd steeds gezelliger en monde uit in veel cocktails en eten met ons allen. Uiteindelijk zaten we aan tafel met heel veel Chinezen, want al hun vrienden kwamen opeens. En super lekker eten. Onder andere salade, waar we heul veel zin in hadden!

Ik denk dat ik mijn verhaal nu afsluit, want ik heb geen zin meer op te typen... En er zijn zoveeel dingen om te vertellen, maar jullie moeten het natuurlijk ook nog leuk vinden om te blijven lezen. Dus tot zover Zambia! Kussies en tot later!